اثربخشی امیددرمانی در افزایش شادکامی و رضایت از زندگی در زنان سالمند مستقر در مرکز سالمندان شهرستان بروجن

جمعیت سالمندان دنیا در حال افزایش است. کشور ما نیز از این امر مستثنی نیست. سپردن سالمندان به مراکز نگهداری در ایران سیر صعودی دارد. بر طبق پژوهش های انجام شده، اختلالات خلقی و روانی در میان سالمندان ساکن در مرکز سالمندان نسبت به سالمندان ساکن در منزل شایع تر است. با توجه به این مهم، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی در افزایش شادکامی و رضایت از زندگی در زنان سالمند مستقر در مرکز سالمندان با انتخاب جامعه آماری مرکز سالمندان امین بروجن انجام شد. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد ساکن در مرکز سالمندان امین شهرستان بروجن در سال 1392 است که 30 نفر زن به صورت نمونه‎گیری در دسترس از بین آن ها انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. سپس، پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر در هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. برنامه آموزشی امیددرمانی در 8 جلسه 5/1 ساعته در گروه آزمایش برگزار شد. در حالی که، هیچ مداخله ای در گروه کنترل صورت نگرفت. بعد از اتمام جلسات، پس آزمون اجرا شد. نتایج حاصل از داده های گردآوری شده نشان داد آموزش امیددرمانی به طور معناداری شادکامی و رضایت از زندگی را در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل افزایش می دهد. به طور کلی نتایج حاکی از این است که امیددرمانی می‎تواند به عنوان یک آموزش موثر در افزایش شادکامی و رضایت از زندگی به کار رود.